THUISKOMST NA EEN ODYSSEE
VERHUISBERICHT EN AANKONDIGING VAN EEN OPEN DAG
Hierboven als binnenkomer een fragment en open blad uit mijn boek Reflecties. De volle overstromende kleuren. Toch waren er ooit andere tijden. Daar gaan deze vertellingen en vertalingen in woord en beeld over. Over mijn Odyssee. Een verhaal over op weg gaan naar huis. De reis en de omzwervingen langs ondenkbare gevaren, het onheil van diepst donker zwart, de onverwachte lokroep van doodlopende wegen bij rotondes, afslagen en kruispunten. Met tijden is het een puzzelrit door een onverlicht labyrint, ondergedompeld in een poel van diepe treurnis, ellende en uitzichtloosheid. De buiten- en binnenwerelden als tegenpolen en die niet altijd de beste reisgenoten zijn, maar onlosmakelijk verbonden zijn. Het is een verhaal van heimwee, angst, pijn, verdriet, leegte en een eenzaamheid groter dan het leven. De eenzaamheid die uiteindelijk de meest trouwe metgezel, bondgenoot en steunpilaar van mijn fundamenten werd. Het is niet alleen een verhaal over op weg gaan, maar vooral ook over zijn en worden van wie, waaruit en waarom je ten diepste bent. De eigen koers die ik moest en mocht varen, dwars doorheen het spectrum van een bipolaire orkaan. Uiteindelijk spoelde ik in de branding van een winter aan zee aan land. Hier bouwde ik mijn huis met de vele kamers. Hier wachten al lang overal de stille getuigen om gehoord, gezien en gemaakt te worden. Want dit is mijn leven in de paradox: in de oorverdovend golvende stilte is de orkaan van alles te horen. Alle kleuren en klanken uit wit en zwart, hoog en laag en licht en donker bestaan hier in, uit en door, boven en onder elkaar.
Hier is de tijd de rust en ruimte. Hier is alle tijd van de wereld en dit is méér dan ik nodig heb voor nu. Een rotsvast fragment eeuwigheid als fundament voor geloof, hoop en de liefde als opwaarts drijvende geestkracht. Zo kom ik dan op de achtergronden waartegen mijn werken gemaakt zijn. De aquarellen, foto’s, ansichtkaarten van oude vergezichten, tekeningen, woorden en gedachten, de emoties, de pijn, het verdriet en alle gevloeide tranen die opgegaan zijn in het groter geheel. Het zijn gelaagde miniaturen, reflecties, introspecties, rondvluchten , excursies, omzwervingen, inkijkjes, reisverhalen en doorleefde doordenkers. Beelden van onderweg op weg terug naar tijden die méér dan levensecht zijn en in die toekomst van het verleden bestaan. Hier in huis lopen de stilstaande klokken van heden, verleden en toekomst weer synchroon. Het is tijd de gordijnen open te laten glijden voor een geheel hernieuwde open dag.
Hierbij de uitnodiging voor deze open dag. Wees welkom en voel u thuis en vrij om mee te gaan in mijn werkelijkheid en wereld die zomaar eens ergens gedeelde raakpunten kunnen hebben. Het is tijd om te delen en vermenigvuldigen, verder te gaan, in te richten en kleur te geven. Om voort te borduren langs koers- en tijdslijnen die ooit begonnen zijn.
Het kan zijn dat u iets vindt of dat juist het werk u zoekt en treft op mijn adres op het web. Mogelijk wilt u iets delen en giet ik dit in de vorm van een door mij vertaald en ingekleurd maatwerk in de eigen huisstijl. Ik denk aan een werk voor aan de muur, of een her- of gedenkboek van speciale, bepalende momenten zoals geboorte of overlijden en alles daartussenin. Een bestaand werk (verder) personaliseren? Ik geef graag woorden en beelden terug die normaal gesproken alleen tussen de regels door te horen en zien zijn. Luisteren en zien naar wat de stilte te brengen heeft. Veel is mogelijk. Neem gerust contact op en we lopen eens door de mogelijkheden van eigen ideeën, gedachten en wensen.
Zoals ik weer deed, hier aan huis, waar de tuin strak golvend en ruisend oplicht. De blauwe regen tegen de keukenmuur bloeit voor de derde keer. De jonge mereltjes en het roodborstje zijn uitgevlogen. De beloftes ogen en voelen oud en vertrouwd, zo langs de lijnen van andere perspectieven en vergezichten. Na mijn Odyssee kwam ik thuis bij mijzelf. Het leek een eeuwigheid geleden, maar het was net of ik nooit weg was geweest en alleen de tijd mij even vergeten was.
Neem op deze open dag dus ook uw eigen tijd mee en kijk in alle rust en ruimte in de vrijheid rond. En bezoek daarin zeker ook eens de werelden achter de horizon.
PS
24/7 binnen zonder kloppen
bellen mag altijd
OP DE DREMPEL
WILLEKEURIG GESELECTEERDE SERIE PREVIEWS
om ogen, oren en andere zintuigen te laten wennen
levensbeschouwelijke vertalingen en vertellingen
in ecoline, aquarel, pen en inkt
INSTAPMODEL NAAR MIJN BIPOLAIR GEORDEND WERELDBEELD
BLAUWDRUKKEN VOOR EEN OPEN HUIS
'Toen ik jong was, bestond ik in vormen
van het leven dat komen zou...'
Bovenstaande woorden komen uit een gedicht van J.C. Bloem: de aanvaarding. En zo is het, omdat alles altijd al is en werd en was geweest zoals het wilde worden en omdat het zo had moeten zijn.
De vormen van een leven, een bestaan zijn gevonden. Hervonden is eigenlijk meer van toepassing nadat de bipolaire sloopkogel zijn en haar werk grondig had gedaan. Zo grondig dat op enig moment geen vaste grond meer onder de voeten te vinden was en het enige houvast het luchtledige was.
Maar dat was eens. Het is goed en gedaan en volbracht: de vormen van een leven zijn gevonden in woorden, beelden, in doen en laten. Om te delen, te geven en terug te geven. Het groter geheel in te passen in behapbare deelporties, om dit alles in te kaderen terwijl het de ruimte zoekt. De ruimte van mijn wijde werelden.
Staande aan elk van de vele overkanten, zie ik dat het goed is. Eens stond ik hier ook, maar dat was toen nog in de prille toekomst. De weg door de langste dag heeft mij hier weer gebracht. Heden, verleden en toekomst lopen weer synchroon en waterpas.
De stappenteller heeft de balans kunnen vinden tussen manisch oververhit en depressief doorgebrand klinisch doodverklaard.
In het vroege ochtendlicht van de jongste, eerste dag die op het punt van beginnen staat is de stilte diep. De eendagsvlinder die tijdens de langste dag altijd meebewoog maakt zich op voor de eerste. Een eekhoorntje brengt nog een paar harde nootjes. Ook al is het niet goed, dan is het dat toch zeker wel.
Het vroege licht is helder wanneer de eerste herfstkleuren binnen drijven. De melancholie als rode draad. Ditmaal is het de heimwee naar de toekomst.
De toekomst; je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen.
De bewegwijzering staat in de tussentijd als een huis.
De uitnodigingen en aanvragen voor de open dag zijn verstuurd en binnen.
Ik denk dat we er klaar voor zijn.
